Armoede en ecologisch leven

De tweede bijeenkomst van de werkgroep vond plaats in het Cultuurcentrum van Hasselt.

In onze pogingen om het ecologisch bewustzijn te doen groeien moeten we alle bevolkingsgroepen betrekken. Voor mensen in armoede is het niet zo evident om bijkomend te investeren in een duurzame levensstijl. Zij hebben wel een kleinere ecologische voetafdruk dan de middenklasse, maar omdat het moet. Uit noodzaak vertonen ze een lager consumptieniveau, met o.a. minder verplaatsingen en meer tweedehandsaankopen.  

Op een aantal vlakken brengt een ecologische leefwijze kosten met zich mee. Mensen in armoede kopen veel huiswaar in plastiek omdat dit goedkoper is. Ze willen besparen op voeding, en junkfood kost minder dan biologische eetwaren. Ze wonen vaak in huizen die niet energiezuinig zijn omdat ze huurder zijn of uit geldgebrek. De containerparken zijn te duur en slecht bereikbaar voor mensen zonder wagen. De milieu- en natuurverenigingen staan nog te weinig open voor personen met een geschiedenis van maatschappelijke achterstelling. De mensen in armoede en de mensen uit de middenklasse dreigen zo verder uit elkaar te groeien. 

Het gaat om een serieuze drempel, en de Universiteit voor het Maatschappelijk Belang wil er uitdrukkelijk bij stilstaan. Daarom richtte ze een overlegplatform op van partners uit de ecologische en de armoedeorganisaties om gezamenlijk na te denken, om samen een open dialoog op te zetten. De veelvuldige respons maakte al meteen duidelijk dat het onderwerp leeft. De “Werkgroep armoede en ecologisch leven” groeit uit tot het meest dynamische project van de UMB, en verenigt mensen die in armoede leven, mensen uit de ecologische beweging, uit de nutsbedrijven, uit de vakbonden, uit de academische wereld, uit de samenlevingsopbouw, ... 

Het is van cruciaal belang om deze partners bij elkaar te brengen. Goed bedoelde maar slecht overwogen beleidsmaatregelen kunnen de maatschappelijke kloven nog uitdiepen. Het zou jammer zijn wanneer mensen in armoede het nog minder aankunnen om duurzaam te leven omdat het leven voor hen duurder wordt door de beleidsmaatregelen voor het klimaat.